Le Mans 8 december 2015

Dag van de opening van het jaar van de Barmhartigheid

Beste Vrienden en Familie,

            Kerstmis, feest van Gods Menswording, Emmanuel, God met ons. Hij komt in het hart van onze wereld, in het alledaagse van ons leven. Hij komt altijd op een manier waarop wij het niet verwachten « God is aanwezig in elk gebeuren » Const.4. Wij kennen deze zin van buiten en toch is het moeilijk om ermee te bidden wanneer, zoals de voorbije maand, onze landen getroffen worden door terreur en moord. Hoe God aanwezig zien wanneer onschuldige mensen koelbloedig worden dood geschoten? Maar ook daar is Hij aanwezig!

            God wilde bij de mensen komen als een klein kind, tenger en weerloos, afhankelijk van anderen, het Kind in de kribbe herinnert ons hieraan. En Hij blijft ons nabij in het hart van dagdagelijkse gebeurtenissen: een ontmoeting, een gesprek, een bezinning van een krachtig woord, een te nemen beslissing, in het rouwen om een geliefde. Hij raakt ons in het diepste van ons wezen om er steeds opnieuw « geloof, onwankelbaar vertrouwen en vredige sereniteit » te laten openbloeien, zodat « zijn liefde steeds weer een nieuw dynamisme in ons wekt om in alle omstandigheden het leven aan te durven » Const.4. Wij kunnen overeind blijven in lijden en onheil, dankzij Zijn tedere liefde die ons doordringt.

            Tijdens de advent hebben wij ons hart voorbereid om Jezus te verwelkomen, wij hebben gewaakt, gewacht, naar zijn komst verlangd zoals we uitkijken naar een geliefde, door de vlam van het verlangen levend te houden. Eigenlijk beleven we, dag in dag uit, een stukje Advent, Kerstmis en Pasen tegelijk, want de Heer komt elke dag bij ons en omringt ons met zijn tedere liefde en zijn kracht.

Jezus werd geboren in een kribbe want zijn ouders waren ‘onderweg’! Vanaf zijn geboorte op aarde, kende Hij de problemen van een leven buiten zijn eigen ‘landsgrenzen’. « Hij kwam bij de zijnen en de zijnen hebben Hem niet herkend » Johannes 1,11

Jezus identificeert zich vanaf het begin van zijn aardse leven met de duizenden mannen, vrouwen en kinderen op de vlucht voor oorlog en terreur! Hoe kijken wij naar het vluchtelingenprobleem dat we de laatste jaren overal ter wereld kennen? Laten wij ons hart raken door de beelden die dagelijks onze woonkamers binnen dringen? Of zappen we vlug naar één van de vele reeksen die interessanter zijn? We kunnen er toch niets aan doen?... Fout! Gebed kent geen limiet, geen tijd en geen grenzen. « God wacht op je in de eenzaamheid: kom tot Hem met alles wat je ter harte gaat, zijn Koninkrijk, je zending, je medemensen » Const.25

            Kerstmis, « Vrede op aarde aan de mensen van goede wil » zingen de engelen!

            Vrede, deze stille kracht, deze sereniteit die uitgaat van een hart dat door Gods liefde en tegenwoordigheid bewoond wordt. Deze diepe vrede maakt ons hart sterk en sereen in beproevingen en lijden, zij houdt ons staande!

            Ja, Jezus komt tussen ons met Kerstmis maar niet als een ‘voorbijganger’ maar iemand die in ons hart blijft wonen. Is dit geen reden tot samen feest vieren? Monseigneur Stenger, Bisschop van Troyes en President van Pax Christi in Frankrijk schrijft: « Kerstmis is het feest van een onmetelijke familie die geen grenzen van ruimte of tijd kent. Een familie die altijd in opbouw is zolang er nog muren bestaan die mensen van elkaar scheiden. Een familie die alleen kan worden opgebouwd door het onthalen van de gave van Gods liefde voor elk mens, in de Menswording van Christus. »

            Moge Kerstmis aan ieder van u en uw families deze inwendige vrede geven, deze sereniteit die straalt uit een hart dat de immense gave van Gods liefde kent. En moge 2016 een jaar worden dat overstroomt van barmhartigheid, Gods barmhartigheid voor ons en de onze voor elke mens die we, waar dan ook, op onze levensweg kruisen.

DEUS PROVIDEBIT!

Zuster Martine Meuwissen

Algemeen Overste